Mocht je ooit naar Indonesiƫ gaan, sla dan vooral de Togean Islands niet over. Een eilandengroep in de Golf van Tomini in het midden van Sulawesi. Een klein stukje paradijs. We verbleven bij The Black Marlin, een duikresort. Ik heb hier overigens niet gedoken, alleen gesnorkeld.
Vier nachten, vier avonden de mooiste zonsondergang die je je maar kan indenken, vier dagen niets hoeven, vier dagen aan tafel worden geroepen omdat het eten klaar is, vier dagen genieten.
Het resort was met twee andere resorts gevestigd op Kadidiri. Eerst ga je vanaf het āvaste landā naar Wakai en van daaruit gaan er allerlei bootjes naar de verschillende resorts. Gelijk bleek al dat we toch geen bereik zouden hebben, dus mijn telefoon heb ik direct uitgezet. Later bleek dat je af en toe op een bepaalde plek op het eiland wel bereik zou kunnen hebben, dus ik heb twee keer geprobeerd om verbinding te krijgen om tickets te boeken, maar tevergeefs.
Je hebt tussen gezette tijden elektriciteit - als het donker werd - en stromend water, koud, maar dat is niet erg, want het is warm genoeg. Voor de rest van de tijd heb je een ton gevuld met water waar je je handen mee kan wassen of bijvoorbeeld de wc mee kan doorspoelen. Lekker primitief allemaal, maar wel heerlijk afgesloten van de buitenwereld en je mist echt helemaal niets.
Het is Ć©cht een paradijsje. De zon ging iedere dag voor onze neus onder. Iedere dag is het weer anders, dus iedere dag weer fotoās maken van de ondergaande zon. Die zon die nooit gaat vervelen.
Bijna alle resorts daar zijn all inclusive. Dus je wordt ās ochtends wakker, neemt een ontbijtje met wat kopjes thee, dan ga je een beetje in de hangmat hangen of of het strand op een bedje of in een zitzak liggen. Rond een uurtje of 12 word je geroepen dat de lunch klaar staat waarna je weer hetzelfde gaat doen of je gaat, omdat het inmiddels hoog water is, snorkelen, zwemmen of kayakken. Tussen 5 en 6 kan er gedoucht worden en om een uurtje of 7 word je aan tafel geroepen voor het avondeten. Iedereen eet samen aan tafels, met schalen eten op tafel, dus eigenlijk net als thuis. Dan ās avonds een potje pool of een ander spelletje en een biertje met wat andere gasten of weer lekker relaxed de hangmat opzoeken. Tegen 11 uur gaat de elektriciteit weer uit dus je gaat ook op tijd naar bed.
Ik heb echt geen last gehad van het feit dat ik mijn telefoon niet kon gebruiken. Sterker nog, ik vond het eigenlijk wel lekker rustig zo. Soms een beetje onhandig, maar wel lekker rustig.
Zou ik er weer heen gaan? Zeker weten.
Morgen, zaterdag 29 september, vervolgen wij onze weg naar Rantepao. Dit brengt ons weer een stapje dichterbij onze roots: Todama, Tana Toraja.